PASO

Akala nila naglaslas ako ng pulso. Nababasa ko sa mga mata ng mga kaopisina ko pag tinatanong ako kung anong nangyari sa braso ko. Mayroon kasi akong sugat sa may pulso, sa kanan, sing laki ng piso. Gusto ko sana mag long sleeves araw-araw para wag nila makita. Wala nga lang akong ganon karaming long- sleeved blouses. Di ko rin naman malagyan ng benda dahil tatagal matuyo ang sugat. Ang hirap kasing ipaliwanag sa ingles na ang nangyari ay natalsikan ako ng mantika habang nagpiprito ako ng bangus, lumobo ang balat, nabalatan at naging sugat.

Simple lang naman sana kaya lang pag sinabi ko na ang dahilan, lalo silang naguguluhan. Natitigilan sila, natutulala, para bang naghihintay ng susunod pang paliwanag. Ang mga tanong nila. Wala ka bang deep fryer? Anong klase ba ang milkfish bakit tatalsik ng ganon kalakas? Bakit ka naman kakain ng pritong isda, ba’t di mo i-bake, mas healthy yon. Traditional Filipino food ba ang pritong bangus? Di ka ba sanay magluto at naaaksidente ka ng ganyan?

Kaya naman durugtungan ko pa ang kwento ng aksidente. Wala kasi akong deep fryer. Ganon talaga ang milkfish, matalsik pag pinirito. Masarap ang isda kasabay ng ginisang gulay at oo traditional Filipino food yon. Sadyang di ako sanay magluto dahil bago lang ako dito sa Canada at sa Pilipinas ay meron kaming tagaluto. Lalo kamong humahaba ang usapin pag sinabi ko na ang paliwanag na yan.

Wala kang deep fryer? Bakit di ka bumili, mura lang yon. Milkfish? Bakit di mo subukan ang salmon o halibut o cod, masarap yon pag baked o smoked. Anu-ano pa ba ang traditional Filipino foods? May tagaluto ka sa Pilipinas, talaga, as in cook?

Oo na nga bibili ako ng deep fryer. Di ko kasi kilala ang halibut o salmon o codfish, pero susubukan ko. Iba-iba ang Filipino foods, maraming may Chinese influence. Oo meron kaming tagaluto, tagalaba, tagaplantsa, tagalinis, at meron pang driver. Alam ko na, na sa oras sabihin ko ang huling pangungusap na yan, lalaki ang mga mata nila at lalong hahaba ang usapan.

Di sila makapaniwala na di ako sanay gumawa ng gawaing bahay dahil merong gumagawa ng lahat para sa akin sa Pinas. Siguro dahil di naman ako mukhang mayaman. Di nila maintindihan kung papanong pupwedeng magkaroon ng ganon karaming empleyado ang ordinaryong tao sa Pilipinas. Nagugulat din sila, di ba modern slavery yon? Okay lang ba ako ngayon dito sa Canada na ako na ang gumagawa ng lahat para sa pamilya ko? Hindi ko ba nami-miss ang ganong masarap na buhay?

By this time, limang minuto na akong tumigil magtrabaho para makipagdaldalan. At di pa tapos yan, ipaliliwanag ko pa. Hindi naman modern slavery yon, mura ang labor sa Pilipinas kaya pwede yon, at tulong yon para makaahon sila sa hirap, makapag aral ang mga anak nila. Nahihirapan ako ngayon pero kakayanin ko. At oo na mi-miss kong umuwi ng bahay na may kakainin na ako, natutuyo ang utak ko kakaisip kung anong lulutuin sa buong linggo, nasusuka ako sa daming beses maghugas ng pinggan sa loob ng isang araw, sumasakit ang likod ko sa pag saksak ng labahan sa washer at paglipat sa dryer at nabubwisit ako magtupi ng napakaraming damit, at higit sa lahat naaasar ako maglinis ng banyo. Pero syempre di ko naman sinasabi ang huling parte na yan, naiisip ko lang.

Dyan natatapos ang usapin ng paso ko. Pero isang tao palang yan, sa loob ng isang araw, higit sa lima ang magtatanong. Magpa press conference kaya ako? O di kaya'y magpadala ako ng mass email para ipaliwanag ang sugat ko? Pero syempre iba pa rin ang personal na pag-uusap. Nakawiwiwiling makita ang reaksyon ng mga tao dito sa Canada, lalo na sa usapin ng kasama sa bahay. Para silang nagugulat at nagtataka pero naiinggit at nalilito.

Sigurado akong nadagdagan ko ang mga maikukwento nila sa mga kaibigan nila at napalawak ko ang isip nila na mayroong buhay na iba sa pamumuhay nila dito.

MUG

This is a very nice mug. Sabi ng barista sa starbucks.

Yes it is. Thanks. It’s my favourite. Sabi ko naman. Kahit saan ako magpunta, palaging binabati ang travel mug kong ito.

Is this from Starbucks? Sabi nya ulit habang tinitignan paikot ang mug, pati ang ilalim.

Yup!

Talaga bang gusto nyang ituloy ang usapang ito? Gusto nya bang sabihin ko sa kanya kung gaano ko ka paborito ang basong ito na di ako nakakatulog sa gabi pag di ko maisip kung saan ko ito naiwan? O minsan muntik ako masagasaan dahil hinabol ko ang mug nung mahulog at gumulong sa kalye? O na may pasa ako sa gilid ng tuhod ko sa kaliwa dahil nung nag snow nung isang araw at nabitiwan ko ang mug, sinalo ko ng madalian para wag mahulog sa snow, wag tumama sa semento at mabasag, humampas tuloy sa tuhod ko? Gusto nya ba talaga malaman ang mga ka 'aningan ko sa buhay?

Oh and it says Kobe. Is that a place? Is that where you got it?

No, that’s my name and I want my latte now!!!! Please…

Syempre di yan ang sinabi ko. Ito talagang mga Canadians na ito, ang hilig makipag small talk. Siguro wala silang makausap sa mga bahay nila. Samantalang sa atin sa Pinas, pag kinausap ka ng di mo kilala, lalo na pag opposite sex, sa isip mo may gusto na yon sa'yo. O ako lang ang nag iisip non? Hehe. Akina ang kape ko!

Yes, Kobe in Japan. I got it there in 2000, um… six years ago.

Six years na ba yon? Aba parang kelan lang yon ah. Sobrang bilis naman. Anong nangyari sa nakalipas na 6 na taon? Me nangyari ba sa buhay ko mula ng binili ko ang mug na yan? Hmmmm...

Tall latte in a very cool cup. Thanks. See yah tomorrow!

Sa wakas ang kape ko!!!!

Thanks. See yah.

Nabagabag tuloy ako. Anim na taon na ba? Ganon lang ba kabilis lumipas ang anim na taon? Ano na ba ang nangyari sa buhay ko sa nakaraang anim na taon na yan? Wala nga ba?

2000 - Got my first car - ay! loaned my first car pala
2001 - Iniluwal ko ang pangatlo kong anak
2002 - Isinubmit ang application for migration to canada
2003 - Tumigil ang buhay ko habang naghihintay ma-approve ang aming application
Napagtanto ko na ayoko ang Accounting, hindi ko medyo ayaw, nasusuka talaga ako
2004 - Lumipat sa Canada
Namatay si Mommy
2005 – Got my 1st and 2nd job in Canada
Namatay si Tita Tess
2006 – Namatay si Dad
Namatay si Nanay, ang aking mother in law, my second mom
Nag gain ako ng 20lbs – Kelan nga ba nangyari ito?#?@
Nag mature ako ng 100% - I think
Tumanda ako ng 6 na taon.

Napakarami palang nangyari sa buhay ko nung nakaraang anim na taon. Baka mas marami pa sa mangyayari sa buong buhay ng ibang tao. Maraming nawala, maraming nabago, masyadong eventful. At naisip ko ang lahat ng ito dahil sa aking Starbucks mug.

Kahapon ko nakausap ang Barista. Nang bumili ako ng latte kanina, sa disposable cup ako uminom. Naiwan ko kasi ang mug sa kotse at dala ni Ramil ang kotse. Kaya nang sinundo ako, agad kong kinuha ang mug at hinugasan. Nabitiwan ko, nabasag. Ironic di ba? Parang buhay. Pagkatapos kong maisip ang kahalagahan ng bagay na ito sa buhay ko, nawala sya.

Ngayon tuloy kailangan ko ng bagong mug. Sigurado akong makakahanap ako ng bagong paborito, pero di ko malilimutan ang aking unang Starbucks mug, na binili ko sa Kobe Japan, nung 2000.